ما نمی توانیم در مورد دباغی چرم بدون صحبت در مورد تاریخچه آن و تکامل صنعت چرم صحبت کنیم.
اما اجازه دهید ابتدا به ریشه های قدیمی این ماده بازگردیم.
چرم که در دوران ماقبل تاریخ توسط اجداد ما کشف شد، ابتدا به عنوان یک “ضایعات” غذایی ساده در نظر گرفته شد، اما به سرعت تبدیل به یک ماده خام ضروری برای محافظت از بدن در برابر سرما و هوای بد شد.
همچنین از چرم سوسمار برای ایجاد خانه استفاده می شد.
خیلی سریع، به دلیل بوی آن، روش های کار چرم چند برابر شد. مانند تکنیک دباغی با دود برای ضد پوسیدگی چرم.
با این حال، به نظر می رسد که بسیار کند است و پوست حیوان را بیش از حد سفت می کند.
مدت کوتاهی پس از آن بود که دباغی سبزیجات کشف شد.
این فرآیند صنایع دستی با استفاده از پوست و سایر تاننها (مواد آلی) گیاهان باعث انعطافپذیری بیشتر پوست و کار با آنها میشود.
با این حال، تا قرون وسطی بود که چرم سازی با پوست حیوانات صنعت گوشت مانند گاو، خوک یا گوسفند توسعه پیدا کرد.
در قرن های 16 و 17، ظهور چرم اهمیت فزاینده ای پیدا کرد و دباغی ها و دباغ های تخصصی در سراسر قلمرو ملی تکثیر شدند.
در آن زمان چرم یکی از تنها مواد بادوام به حساب می آمد که در طول زمان هم انعطاف پذیر بود و هم مقاوم بود.
دباغی با روش صنفی دباغی سبزیجات انجام می شود: بر اساس پوست پودری.
با این حال، این روش طولانی و ابتدایی است و برنزه شدن می تواند تا چند ماه طول بکشد!
در سالهای 1850-1880 ، به لطف پیشرفت در شیمی، دباغی معروف کروم توسط شیمیدان آلمانی Knapp کشف شد.
از آن زمان، 90 درصد از این بخش از چرم دباغی شیمیایی استفاده می کند.
از آن زمان به بعد، توسعه شیمی باعث کارایی بسیار زیاد و بهبود بازده تولید چرم شد.
چرم از آن زمان به شدت صنعتی و حرفه ای شده است و امکان ظهور پوست های عجیب و غریب مانند تمساح یا شترمرغ را فراهم می کند.
با وجود کاهش محبوبیت چرم در چند سال گذشته، چرم همچنان یک ماده بادوام است که امروزه توسط هزاران شرکت فرانسوی مورد استفاده قرار می گیرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.