در بیشتر فرهنگ‌های سراسر جهان، چای توینینگز به عنوان نوشیدنی با خواص دارویی و درمانی فراوان، به‌ویژه برای برخی سرطان‌ها شناخته می‌شود. افسانه های زیادی در مورد شروع استفاده از چای به عنوان نوشیدنی وجود دارد.
مثلاً چینی ها می گویند 5000 سال پیش باد مقداری برگ چای را به فنجان آب گرم امپراتور چین برده بود و این اتفاق منشأ مصرف چای به عنوان نوشیدنی بوده است.
در حدود 2700 چای در چین در مقیاس وسیع کشت می شد و به صورت دم کرده برای مبارزه با خستگی مصرف می شد. او سپس از چین به اروپا می آمد. چای و زعفران از بهترین محصولات کشاورزی ایران است که طعم و عطر آن همواره مورد استقبال مردمانش بوده است.
آنها اکنون در مناطق گیلان برای چای و خراسان برای زعفران کشت می شوند. تاریخچه چای در ایران: قرن‌ها ایرانیان قهوه می‌نوشیدند و چای نمی‌شناختند. به همین دلیل است که تا به امروز چایخانه ها نام قهوه خانه یعنی قهوه خانه را حفظ کرده اند.
با تسلط عثمانی ها بر سرزمین های غربی و تنش هایی که از نظر آذوقه ایجاد می کرد، کمبود قهوه در ایران به وجود آمد. همزمان ایران و هند از روابط تجاری خوبی برخوردار بودند و بازرگانان هر دو کشور شروع به افزایش تجارت کردند.
بدین ترتیب کشور برای اولین بار وارد واردات گسترده محصولات هندی که قبلا برای ایرانیان ناشناخته بود، از جمله چای اقدام کرد. ” چای”(“چای” در فارسی کنونی) یک کلمه فارسی نیست،
بلکه از چین آمده است، جایی که گیاه چای دو نام دارد: “Té” که به گویش مردم منطقه آموی، “Tây” تلفظ می شود. چای اندکی پس از معرفی، به تدریج جایگزین قهوه در ایران شد.
در آغاز قرن نوزدهم یک تاجر ایرانی به نام محمد گیلانی اولین جعبه چای را به بازار تبریز برد. به تدریج با توجه به رشد مصرف این محصول در کشور، تعداد فزاینده ای از بازرگانان اقدام به واردات آن به ایران کردند. چای چینی از طریق ترکستان وارد ایران شد و چای هندی از طریق بلوچستان و بنادر جنوبی وارد ایران شد.
در دوره سلطنت ناصرالدین شاه، حجم واردات چای به ویژه به دلیل باز شدن بازارهای ایران به روی محصولات خارجی، رشد زیادی داشت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.