تخت در این زمان مهم ترین اثاثیه خانه برای فقرا و همچنین برای ثروتمندان است.
این مکان مرکزی در خانه های فقیرترین افراد است که در آن راحت ترین مبلمان است و بالاتر از همه جایی که ما در آن متولد می شویم، می خوابیم و می میریم.
از دیر باز سرویس خواب دو نفره در دست تولید قرار داشت و در همه خانه ها یافت می شد.
در میان ثروتمندترین آنها نمادی از اعتبار و قدرت و وسیله ای برای به کارگیری ثروت است.
اربابان دریافت می کنند، کار می کنند و در بستر خود مخاطب و عدالت می دهند.
مشخصه قرون وسطی تخت های چهار پوستر با پارچه های پرده در میان ثروتمندترین هاست.
اصیل ترین تخت ها آویزهای زیادی دارند.
تخت ایده آل آن زمان گرم و دنج است.
سرویس خواب دو نفره و تشک او یک گونی از کتان استپر شده از پر، پایین برای زمستان و پشم یا پنبه برای تابستان.
با ملحفه، پتو، لحاف ساخته شده از مواد گرانبها یا خز پوشیده شده است.
از طرف دیگر فقیرترین ها با یک جعبه چوبی ساده و گاهی کمتر بسنده می کنند.
درعوض، روی کیسه های کاه، یونجه، تراشه های چوب یا برگ سرخس که گاهی روی زمین گذاشته می شود، می خوابند.
تخت‌های آن زمان طوری طراحی شده بودند که به لطف بالشتک‌هایی که امکان بالا بردن سر را فراهم می‌کرد، می‌توانست در حالت نشسته بخوابد.
در واقع وضعیت دراز کشیدن را جایگاه مرده می دانستند و در آن زمان ترس خاصی از خواب وجود داشت.
پزشکی در حال حاضر در حال بررسی وضعیت خوابیدن است و پس از آن وضعیت به پهلو برای هضم بهتر توصیه می شود.
هنوز هیچ پیژامه ای وجود ندارد و خواب آوران ما به یک کلاه روی سر به عنوان تنها وسیله محافظت از مغز بسنده می کنند.
بقیه بدن برهنه می ماند.
با رنسانس، تخت‌خواب‌ها به تکیه‌گاهی برای تزئینات حجاری‌شده تبدیل شدند.
قیمت تخت افزایش می یابد و اکنون بخشی از مبلمان خانواده است و اغلب بخشی از وصیت نامه است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.