نودل گندم در شمال چین ظاهر شد، جایی که در سال 100 پس از میلاد تأسیس شد، احتمالاً با استفاده از فناوری وارداتی از خاورمیانه.
نودل‌فروشی‌ها در زمان سلسله سونگ محبوبیت زیادی داشتند.
فرمانروایان چینی اولین کسانی بودند که از نودل ساده لذت بردند.
اما از آنجایی که نودل های مبتنی بر گندم مغذی هستند، به خوبی ذخیره می شوند و تهیه آن آسان است، به سرعت توسط افراد دیگر پذیرفته شد.
هنوز از محبوبیت آنها کاسته نشده است.
از چین، نودل به غذاهای اکثر کشورهای آسیایی راه یافت: تایوان، ویتنام، ژاپن، کامبوج، لائوس، مالزی، فیلیپین و سنگاپور.
ایتالیا به خاطر انواع ماکارونی بسیار معروف است.
برای آنها، این فقط یک غذا نیست، بلکه یک شکل هنری است.
برخی می گویند مارکوپولو هنر ماکارونی را در سفرهای خود به چین در قرن سیزدهم آموخت و آن را به ونیز بازگرداند.
دیگران اعتقاد دیگری دارند.
با این حال، تا قرن 18 بود که به دلیل ماشین‌های تولید انبوه که توسط کارآفرینان ناپل ایتالیا ایجاد شد، به یک تجارت بزرگ تبدیل شد.
نودل ها محبوبیت خود را مدیون انواع مزایای ذاتی هستند.
همانطور که قبلا ذکر شد، آنها مغذی هستند، می توان آنها را به راحتی تهیه کرد و سال ها قابل نگهداری است.
علاوه بر این، آنها همچنین بسیار سیر کننده هستند، می توانند گرم یا سرد مصرف شوند و به راحتی قابل حمل و نقل هستند.
در فرهنگ چینی، نودل نماد طول عمر است.
با خوردن نودل اعتقاد بر این بود که عمر طولانی به دست می آید.
علاوه بر این، هنوز هم معمول است که رشته فرنگی به جای کیک تولد در جشن تولد سرو شود.
سال نو چینی یکی دیگر از مناسبت هایی است که در آن رشته فرنگی برای تضمین طول عمر طولانی سرو می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.