اصطلاح مستربچ قهوه ای یا گرانول های رنگی به افزودنی های پلاستیکی به شکل گرانول با محتوای رنگی یا افزودنی بالاتر
نسبت به کاربرد نهایی اشاره دارد.
آنها به پلاستیک طبیعی (پلیمر خام) اضافه می شوند تا آن را رنگ کنند یا خواص آن را تغییر دهند.
در مقایسه با خمیرها ، پودرها یا افزودنی های مایع، مستربچ ها قابلیت اطمینان فرآیند را افزایش می دهند و پردازش آنها بسیار آسان است.
به طور کلی سه گروه از مستربچ ها وجود دارد.
از یک طرف مستربچ های رنگی که برای رنگ آمیزی محصولات پلاستیکی استفاده می شوند، از سوی دیگر
مستربچ های افزودنی که خواص خاصی از محصولات نهایی مانند تثبیت کننده اشعه ماوراء بنفش، مقاوم در برابر شعله،
آنتی استاتیک یا ضد بلوک و همچنین ترکیبی را تضمین می کنند.
مستربچ ها هم حاوی رنگ ها و هم حاوی مواد افزودنی هستند.
در مستربچ معمولاً سعی می شود تا حد امکان ماده افزودنی متمرکز شود، یعنی تا حد امکان از پلیمر کمتری
برای “چسباندن” افزودنی استفاده شود.
در مورد چگونگی به وجود آمدن اصطلاح “مستربچ” ممکن است مبتنی بر تعمیم فرآیند تولید لاستیک باشد.
در گذشته، فقط استاد مجاز به تولید مخلوط های بسیار غلیظ و در نتیجه گران قیمت (= دسته ها) برای رقیق سازی بعدی بود.
آنها آمیزه های استاد (مستربچ) بودند.
کنسانتره های رنگ، افزودنی، ترکیبی معادل در زبان عامیانه صنعت آلمان هستند.
یک اصطلاح علمی تر اما غیر معمول “افزودنی های متصل به پلیمر” است.
مستربچ در اتاق اختلاط، رنگدانه های رنگی یا مواد شیمیایی با پلیمر خام (یعنی گرانول های پلاستیکی تصفیه نشده ) مخلوط می شوند.
این مخلوط سپس در یک اکسترودر ذوب شده و سپس دانه بندی می شود.
صرف نظر از روش تولید، مستربچ سپس از طریق یک غربال طبقه بندی و احتمالاً از طریق یک جداکننده فلزی فرستاده می شود
تا قطعات پلاستیکی خیلی بزرگ یا خیلی کوچک یا قطعات فلزی کوچک که به دلیل سایش از دستگاه جدا شده اند، جدا شوند.
بسته به نوع حامل پلیمری، محصول نهایی در کیسه های پلاستیکی یا ظروف ضد رطوبت و آلومینیومی بسته بندی می شود
و سپس به شرکت های فرآوری پلاستیک تحویل داده می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.