میوه های عناب خراسان (Ziziphus jujuba) از درختچه کوچکی به نام درخت عناب می آیند. این درخت یکی از گونه‌های Ziziphus از خانواده گیاهان خولان است، به این معنی که با بسیاری از گیاهان، تاک‌ها و درختچه‌های دیگر مرتبط است که برخی از آنها مصارف پزشکی نیز دارند.
میوه هایی که روی گیاه عناب زیزیفوس رشد می کنند از نظر فنی انواع دروپه یا میوه های هسته دار هستند . اعتقاد بر این است که بیش از 400 رقم از این میوه وجود دارد.
ریشه درخت عناب چین است، جایی که عناب بیش از 2500 سال است که در آن کشت می شود. (برخی از سوابق تا 4000 سال را نشان می دهند.) امروزه آنها در مکان هایی مانند چین، کره، هند، ژاپن و خاورمیانه بیشترین محبوبیت را دارند.
آنها معمولاً خرمای قرمز، خرمای چینی، خرمای کره ای یا خرمای هندی نیز نامیده می شوند. میوه عناب مانند زیتون یا خرمای کوچک دارای بافت و طعم ترد و روشن سیب است.
در حالی که عناب تازه دارای گوشتی شبیه به سیب است، عناب خشک طعم بسیار شیرین‌تری دارد و شبیه خرما است و دارای خواص تغذیه‌ای چشمگیر است.
میوه عناب برای چیست؟ در طب سنتی از میوه‌ها، دانه‌ها و پوست عناب برای درمان مشکلات روانی از جمله اضطراب و مشکلات خواب بی‌خوابی استفاده می‌شود.
این میوه همچنین می تواند برای حمایت از گوارش، از جمله به عنوان محرک اشتها یا کمک به هضم استفاده شود. در اینجا حقایق جالب دیگری در مورد گیاه عناب وجود دارد:
درختان عناب در اوایل دهه 1900 زمانی که اولین گونه های آن توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده به پرورش دهندگان معرفی شد به ایالات متحده آمدند. عناب دودی در ویتنام خورده می شود و به آن عناب سیاه می گویند
در اردن، لبنان و دیگر کشورهای خاورمیانه، آن را به عنوان میان وعده یا در کنار دسر بعد از غذا می خورند. در ایالات متحده، Jujubes نام تجاری نوع خاصی از آب نبات است، اما در کانادا و هند کلمه “jujubes” عمومی است و بسیاری از آب نبات های مشابه را توصیف می کند.
زیزیفین، ترکیبی در برگ های عناب، توانایی درک طعم شیرین را سرکوب می کند. چای میوه عناب یک نوشیدنی خوش‌آمد در فرهنگ کره‌ای است. عناب به عنوان یک آرام بخش در طب سنتی چینی بسیار مورد توجه است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.