علاوه بر مونوساکاریدها، مقادیر کمتری از دی ساکاریدها (ساکارز، گالاکتوز، آلفا، بتا ترهالوز، جنتیوبیوز و لامیناریبیوز)، تری ساکاریدها (ملزیتوز، مالتوتریوز، ۱-کتوز، پانوز، ایزومالتوز گلوکز، ارلوز، ایزومالتوزان، ایزومالتوزان، ایزومالتوزان، ایزومالتوزان و مالتوپنتاوز)، و الیگوساکاریدها در عسل وجود دارند بسیاری از این قندها در طول زمان رسیدن و بلوغ عسل تشکیل می شوند.
اسید گلوکونیک، محصول اکسیداسیون گلوکز، اسید آلی اصلی موجود در عسل کوهی بلوچستان است. علاوه بر این، مقادیر کمی استیک، فرمیک و سیتریک نیز یافت شده است. این اسیدهای آلی مسئول خاصیت اسیدی (PH بین ۳٫۲ تا ۴٫۵) عسل هستند.
عسل همچنین از برخی اسیدهای آمینه مهم مانند تمام نه اسید آمینه ضروری و همه اسیدهای آمینه غیر ضروری به جز آسپاراژین و گلوتامین تشکیل شده است. پرولین به عنوان اسید آمینه اولیه در عسل و به دنبال آن انواع دیگر اسیدهای آمینه گزارش شده است.
آنزیم ها (دیاستاز، اینورتاز، گلوکز اکسیداز، کاتالاز و اسید فسفاتاز) مواد اصلی پروتئین عسل را تشکیل می دهند.سطح ویتامین در عسل پونه کوهی کم است و به مقدار توصیه شده روزانه نزدیک نیست.
تمام ویتامین های محلول در آب در عسل وجود دارد که ویتامین C بیشترین فراوانی را دارد. تقریباً ۳۱ ماده معدنی متغیر در عسل یافت شده است، از جمله تمام مواد معدنی اصلی مانند فسفر، سدیم، کلسیم، پتاسیم، گوگرد، منیزیم و کلر. بسیاری از اجزای ضروری در عسل مانند سیلیکون (Si)، روبیدیم (RB)، وانادیم (V)، زیرکونیوم (Zr)، لیتیوم (Li) و استرانسیوم (Sr) شناسایی می‌شوند. با این حال، برخی از فلزات سنگین مانند سرب (Pb)، کادمیوم (Cd) و آرسنیک (As) به عنوان آلاینده وجود دارند.
مطالعات قبلی حدود ۶۰۰ ترکیب فرار در عسل را شناسایی کرده اند که به اثرات بالقوه زیست پزشکی آن کمک می کند. ترکیبات فرار عسل به طور کلی کم است اما شامل آلدئیدها، الکل ها، هیدروکربن ها، کتون ها، استرهای اسیدی، بنزن و مشتقات آن، پیران، ترپن و مشتقات آن، نوریزوپرنوئیدها و همچنین گوگرد، فوران و ترکیبات حلقوی است.
فلاونوئیدها و پلی فنول ها که به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کنند، دو مولکول فعال زیستی اصلی موجود در عسل طبیعی سبلان هستند. شواهد اخیر وجود نزدیک به ۳۰ نوع پلی فنول در عسل را نشان داده است. وجود و سطوح این پلی فنول ها در عسل بسته به منبع گل، شرایط اقلیمی و جغرافیایی می تواند متفاوت باشد.
برخی از ترکیبات فعال زیستی، از جمله گالانگین، کوئرستین، کامفرول، لوتئولین و ایزورامنتین در همه انواع عسل سبلان با موم وجود دارند در حالی که نارینژنین و هسپرتین تنها در انواع خاصی یافت می شوند.
به طور کلی، بیشترین ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی موجود در عسل شامل اسید گالیک، اسید سیرینگیک، اسید الاژیک، اسید بنزوئیک، اسید سینامیک، اسید کلروژنیک، اسید کافئیک، ایزورامنتین، اسیدهای فرولیک، میریستین، کریزین، اسید کوماریک، آپیژنین، کوئرس است. کامفرول، هسپرتین، گالانژین، کاتچین، لوتئولین و نارینژنین. ترکیبات عسل دارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضد التهابی، ضد تکثیر، ضد سرطانی و ضد متاستاتیک گزارش شده است.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.