یک تکه مبلمان ضروری در هر اتاق نشیمن که به خود احترام می گذارد، مبل برای نشستن راحت و آرام، برای چت کردن با خانواده یا تماشای نتفلیکس با دوستان استفاده می شود.
در اصل مبل کلاسیک فرانسوی تاریخچه ی طولانی دارد و از مبلمان محبوب به شمار می رود.
یونانیان باستان وجود دارند که غذا می خوردند و دوستان خود را بر روی نوعی مبل تختخواب شو از سنگ مرمر، برنز یا چوب می پذیرفتند.
این تخت از پشه‌ها (به یونانی kônôps ) توسط یک روبند، نوعی پشه‌بند محافظت می‌شود، به همین دلیل به آن kônôpeion می‌گویند.
پس از فتح یونان توسط رومیان، این قطعه مبلمان و نام آن لاتینی شده است که به canapeum می دهد.
در قرون وسطی از آن کم استفاده می شد و فقط یک نیمکت چوبی یا صندوق بزرگی بود که با تشک و کوسن پوشیده شده بود.
در قرن هفدهم، در زمان لویی سیزدهم، این مبلمان تکامل یافت و تبدیل به مبلمانی شد که در سالن‌ها و حیاط‌های اجتماعی استفاده می‌شد: برای تشویق مکالمات بین آقایان، درباریان و درباریان، در محیطی راحت، و نیمکت ساده با بالشتک پوشانده شده بود.
پشت پر شده از پارچه های غنی، برای استراحت دادن به پشت، و دسته ها برای استراحت بازوها.
سپس به آن صندلی با بازو می گویند.
در دوران لویی چهاردهم و لویی پانزدهم، پدهای پشتی، صندلی و دسته‌های دستی آن را راحت‌تر می‌کرد، در حالی که سازه‌های چوبی ظرافت و ظرافت پیدا کردند.
صندلی بغل ، به‌عنوان عالی، تبدیل به مبلمان سالن‌های مد روز شد و برای ساعت‌ها گفتگوی دلپذیر بین اشراف، بورژواهای ثروتمند و روشنفکران عصر روشنگری مساعد شد.
در دوران لویی شانزدهم، شکل‌های آن صاف‌تر شد، اما همچنان به همان اندازه راحت‌تر شد – ما همچنین مبلمان «ترکی» و «عثمانی» را می‌بینیم، این اصطلاحات مترادف با لذت‌های نفسانی و تصفیه‌شده هستند که شایسته یک سلطان یا یک پاشا هستند.
دایرکتوری مبل را به مبلمانی تبدیل کرد که به ریشه های خود باز می گردد، به سبک رومی، در حالی که سبک امپراتوری ناپلئون اول به آن هوای هندسی مصری بیشتری می بخشید.
هاله مبلمان آن که شایسته اشراف و پادشاهان است، موفقیت آن را در دوره بازسازی توضیح می دهد، جایی که به یک لوازم جانبی ضروری تبدیل شد، نمادی از احترام اجتماعی در هر سالن بورژوازی محترم.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.